An-225 Mrija ( "marzenie", kod NATO – Cossack) – sześciosilnikowy samolot transportowy produkcji radzieckiej, pochodzący z biura konstrukcyjnego Antonowa. Jest to największy obecnie używany i najcięższy w historii samolot. Zbudowano tylko jeden egzemplarz, drugi jest w trakcie budowy.

Samolot zaprojektowano w celu przenoszenia orbitera Buran oraz części rakiety Energia, jednak z uwagi na zaniechanie programu Buran, nie używano go dłużej w tym celu. W chwili obecnej jedyny istniejący An-225 Mrija jest używany komercyjnie od 2001 przez ukraińskie linie Antonov Airlines do przenoszenia bardzo ciężkich ładunków. Mimo że jest to największy obecnie używany samolot, nie jest to największy pod względem wymiarów samolot w historii – tytuł ten wciąż przysługuje amerykańskiemu samolotowi Hughes H-4 Spruce Goose (Świerkowa Gęś), który jednak wykonał tylko jeden lot o długości około 1 mili.

Mriję można było w Polsce podziwiać co najmniej dwukrotnie: 16 września 2003 na lotnisku Ławica w Poznaniu, gdy dostarczała elementy linii produkcyjnej (bęben korujący) o masie 128 ton dla fabryki zajmującej się produkcją płyt wiórowych w Szczecinku oraz 3 marca 2005 na lotnisku w Pyrzowicach pod Katowicami, skąd zabrała 3 helikoptery (na pokładzie miała ich już 5, zabranych wcześniej z Kiszyniowa) do Algierii.

Historia produkcji

Maszyna powstała w oparciu o samolot An-124 Rusłan poprzez przedłużenie jego kadłuba o 14,9 m i przeprojektowanie części ogonowej. Podwójne usterzenie ogonowe miało umożliwić loty z Buranem przyczepionym do grzbietu (pojedynczy statecznik pionowy znajdowałby się w aerodynamicznym "cieniu" promu i nie spełniałby swego zadania). Również skrzydła pochodzą z Rusłana, jedynie w części środkowej wstawiono nowy szerszy centropłat z dwoma dalszymi, identycznymi jak u An-124 silnikami, zwiększając rozpiętość o 15,1 m. Prototyp wykonał swój pierwszy lot 21 grudnia 1988. 22 marca 1989 (podczas trzygodzinnego lotu na trasie ustanowił 106 rekordów świata). 16 czerwca 2004 odbył lot z Pragi do Taszkentu z największym komercyjnym ładunkiem o masie 247 ton. Zbudowano jeden kompletny latający egzemplarz, drugi, nie wykończony, znajduje się w zakładach Antonowa.

Konstrukcja

Jest to samolot o konstrukcji metalowej, półskorupowej, wykonanej z duraluminium o hermetyzowanej kabinie dla 23 osobowej załogi. Ładownia mieści do 250 000 kg, a załadunek może odbywać się tylko przez wrota przednie po uniesieniu nosa kadłuba. Na grzbiecie znajdują się dwa wysięgniki i węzły do mocowania ładunku zewnętrznego, oryginalnie przewidziane do mocowania Burana. Podwozie samolotu chowane do kadłuba, 32-kołowe, w układzie trójpodporowym: podwozie główne składa się dwóch zespołów po siedem dwukołowych goleni po obu stronach kadłuba, podwozie przednie z dwóch dwukołowych goleni.

Wymiary i osiągi

• Wymiary:
  • Rozpiętość: 88,40 m
  • Długość: 84,00 m
  • Wysokość 18,10 m
  • Ładownia wewnętrzna: dł. 43 m, szer. 6,4 m, wys. 4,4 m
  • Powierzchnia nośna: 905 m²
  • Masa własna: ok. 200 000 kg
  • Masa użyteczna: ok. 400 000 kg
  • Masa ładunku: 250 000 kg
  • Masa całkowita: 600 000 kg
  • Silniki: 6 silników D-18T o ciągu 229,5 kN każdy
• Osiągi:
  • Prędkość maksymalna: 850 km/h
  • Prędkość minimalna: 250 km/h
  • Prędkość przelotowa: 800 km/h
  • Pułap: 10 000 m
  • Zasięg z pełnym ładunkiem: 4 500 km
  • Średnie zużycie paliwa: 18 ton na godzinę lotu

Rozwój

W fazie projektu znajdują się olbrzymie bagażniki, które będą mocowane w miejscu, w którym miał znajdować się Buran. Przeznaczone one będą do przewozu towarów, które nie mieszczą się w ładowni samolotu.

Ciekawostki

Długość ładowni Mriji jest większa, niż odległość pokonana podczas pierwszego lotu przez Flyera I. W ładowni An-225 zmieściłby się cały kadłub Boeinga 737.